ความหมาย

• 
  

  [ขะหฺยอง] {ถิ่น–อีสาน} ก. ผยอง, รู้สึกหวาดกลัว.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ขยอง ๒ - น. โขยง, พวก, หมู่, ฝูง.

• ขย่อน - [ขะหฺย่อน] ว. กระชั้น เช่น ครั้นไก่ขันขย่อนค่อนคืน {มณีพิชัย}.

• ขย้อน - [ขะย่อน] ก. {โบ} อาการขยับขึ้นขยับลง, กระย่อน หรือ กระหย่อน ก็ว่า: ทำอาการจะอาเจียน.

• ขยะ - [ขะหฺยะ] น. หยากเยื่อ, มูลฝอย, ใช้ว่า กระหยะ ก็มี.

• ขยะแขยง - [ขะหฺยะขะแหฺยง] ก. เกลียดเมื่อได้เห็นหรือถูกต้องสิ่งที่สกปรก น่ารังเกียจ หรือน่าเกลียดน่ากลัวหรือเมื่อนึกถึงสิ่งนั้น, แขยง ก็ว่า.