ความหมาย

• 
  

  [ขะหฺมอง] {ปาก} น. สมอง เช่น ปวดขมอง. {ข. ขฺมง ว่า ไขในกระดูก}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ขม่อม - [ขะหฺม่อม] น. ส่วนของกะโหลกอยู่ตรงแนวกลางศีรษะ แต่ต่ำกว่าส่วนสูงสุดลงมาใกล้หน้าผาก ในเด็กแรกเกิดจนถึง ๒ ขวบส่วนนี้จะมีเนื้อเยื่ออ่อนปิดรอยประสานกะโหลกที่ยังเปิดอยู่ หลังจากนั้นเนื้อเยื่ออ่อนนี้จะกลายเป็นกระดูก, โดยปริยายหมายรวม ๆ ว่า หัว เช่น เป่าขม่อม ลงขม่อม, กระหม่อม ก็ว่า. ขม่อมบาง {สำ} ว. เจ็บป่วยง่าย เช่น เขาเป็นคนขม่อมบาง ถูกนํ้าค้างหน่อยก็เป็นหวัด, กระหม่อมบาง ก็ว่า.

• ขมอย - [ขะมอย] น. หลาน, ลูกหลาน, เช่น ขมอยเมือเฝือแฝกหญ้า ยุงชุมฉ่าฝ่าเหลือบฝูง {ม. คำหลวง ทานกัณฑ์}. {ข. กฺมวย ว่า หลาน, ลูกของพี่หรือของน้อง}.

• ขมัง ๑ - [ขะหฺมัง] น. พรานธนู. {ข. ขฺมาน่}.

• ขมัง ๒ - [ขะหฺมัง] {โบ} ว. แรง, แข็งขัน, เช่น สองอาจแข็งขมังขึ้น แบ่งให้กันเสมอ {กำสรวล}.

• ขมับ - [ขะหฺมับ] น. ส่วนที่อยู่หางคิ้วเหนือกระดูกแก้มทั้ง ๒ ข้าง.