ความหมาย

• 
  

  [ขะหฺนาน] น. หมู่: ลักษณนามเรียกยาที่ปรุงขึ้น เช่น ยาขนานหนึ่ง ยา ๒ ขนาน. ขนานใหญ่ {ปาก} ว. มาก เช่น สับเปลี่ยนตำแหน่งกันขนานใหญ่.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ขนาน ๒ - [ขะหฺนาน] ก. เรียงคู่กันไป เช่น เรือแล่นขนานกันไป วิ่งขนาน, เรียกเรือที่ผูกหรือตรึงติดเรียงคู่กันสำหรับข้ามฟาก ว่า เรือขนาน: เรียก, ตั้ง, เช่น ขนานนาม ว่า ตั้งชื่อ. {คณิต} น. เรียกเส้นตรงคู่ใด ๆ ซึ่งอยู่ห่างกันเป็นระยะเท่ากันโดยตลอด ว่า เส้นขนาน. {ข. ขฺนาน ว่า เทียบ}. ขนานน้ำ น. ท่าที่เอาเรือ ๒ ลำมาจอดเทียบเคียงกันแล้วปูกระดานเพื่อให้ขึ้นลงสะดวก. ขนานลี่ น. เรือแล่นคู่เคียงกันไป.

• ขนาบ - [ขะหฺนาบ] ก. ประกบเข้าให้แน่น เช่น เอาไม้ขนาบทั้งข้างล่างข้างบนหรือขนาบข้างเป็นต้น, ประชิดเข้าไปทั้ง ๒ ข้าง เช่น กองทัพตีขนาบ, ติดชิดกันอยู่ทั้ง ๒ ข้าง เช่น ที่ดินขนาบคาบเกี่ยวกัน: {ปาก} ดุดันเอา เช่น ถูกขนาบ: โดยปริยายหมายความว่า เรื่อยมา, ตลอดมา, เช่น รับของถวายกันขนาบมา {ประพาสมลายู}.

• ขนาย - [ขะหฺนาย] น. งาช้างพัง. {ข. ขฺนาย ว่า เขี้ยวหมู}.

• ขนำ - [ขะหฺนำ] {ถิ่น–ปักษ์ใต้} น. กระท่อมชั่วคราวในทุ่งนาเป็นต้น.

• ขนิษฐ์, ขนิษฐา - [ขะนิด, ขะนิดถา] น. น้อง. {เลือนมาจาก กนิษฐ์, กนิษฐา}.