ความหมาย

• 
  

  [ขะ-] {โบ} น. ต้นกระทิง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ขทิง ๓ - [ขะ-] {โบ} น. ปลากระทิง.

• ขทึง ๑ - [ขะ-] {โบ} น. กระดิ่ง, กระดึง.

• ขทึง ๒ - [ขะ-] {โบ} น. ต้นกระทิง.

• ข้น - ว. ลักษณะของเหลวที่มีการรวมตัวกันแน่นเข้า, ไม่ใส: มีน้อยลงไป, งวด. ข้นแค้น ก. อัตคัด, ขัดสน, มักใช้เข้าคู่กับคำ ยากจน เป็น ยากจนข้นแค้น.

• ขน ๑ - น. สิ่งที่เป็นเส้นขึ้นตามผิวหนังคนและสัตว์ เช่น ขนตา ขนนก ขนเม่น และใช้ตลอดไปจนถึงที่ขึ้นบนผิวต้นไม้ ผลไม้ ใบไม้ และอื่น ๆ, ราชาศัพท์ว่า พระโลมา. ขนพอง น. ขนตั้งชันฟูขึ้น เกิดจากความตกใจหรือความกลัวเป็นต้น. ขนพองสยองเกล้า น. ขนและผมตั้งชันขึ้นเพราะรู้สึกสยดสยองมากเป็นต้น. ขนเพชร น.ขนสีขาวที่ขึ้นแปลกเป็นพิเศษ มีลักษณะยาวกว่าปรกติ. ขนแมว น. รอยเป็นเส้น ๆ อยู่บนสิ่งที่ขัดเงายังไม่เกลี้ยงหรือบนผิวของเพชรที่เจียระไนแล้ว. ขนลุก น. ขนตั้งชันขึ้นเพราะอากาศเย็นเยือก ความตกใจ หรือความเสียวซ่านเป็นต้น. ขนลุกขนชัน, ขนลุกขนพอง น. ขนตั้งชันขึ้นเพราะความขยะแขยงหรือตกใจกลัวเป็นต้น.ขนสัตว์ น. เรียกผ้าที่ทอจากขนของสัตว์บางชนิดเช่นแกะ ว่า ผ้าขนสัตว์. ขนหน้าแข้งไม่ร่วง {สำ} ว. ไม่กระทบกระเทือนถึงเดือดร้อน {ใช้แก่คนมั่งมีที่ต้องจ่ายเงินแม้จะมากแต่ก็ดูเหมือนเป็นจำนวนเล็ก ๆ น้อย ๆ}. ขนหนู น. เรียกผ้าที่มีลักษณะเป็นขนขดใช้ห่มหรือเช็ดตัวเป็นต้น ว่า ผ้าขนหนู. ขนหย็อง น. ขนหัวตั้งชันตัวลีบ หางตก เป็นอาการของไก่หรือนกที่รู้สึกกลัวไม่กล้าสู้. ก. โดยปริยายใช้แก่คนที่ไม่กล้าสู้, กลัว. ขนหัวลุก {สำ} ว. อาการที่ตกใจหรือกลัวมากเป็นต้นจนรู้สึกคล้ายกับผมตั้งชันขึ้น. ขนอุย น. ขนอ่อนหรือขนเพิ่งแรกขึ้น.