กลับ
คำว่า
กรวด ๑
ความหมาย
[กฺรวด] น. ก้อนหินเล็ก ๆ เขื่องกว่าเม็ดทราย. {ข. คฺรัวสฺ}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
กรวด ๒
- [กฺรวด] น. ชื่อดอกไม้ไฟชนิดหนึ่ง ใช้ไม้อ้อบรรจุดินดำ มีหางยาว เมื่อจุดชนวนแล้วเหวี่ยงให้พุ่งขึ้นสูง, จรวด ก็เรียก. ว. สูงชัน เช่น หลังคากรวด, คู่กับ หลังคาดาด, ในคำประพันธ์ใช้ว่า จรวด หรือ ตรวด ก็มี เช่น เฒ่าก็วิ่งตรวดตรงขึ้นต้นไม้ {ม. ร่ายยาว ชูชก}.
กรวด ๓
- [กฺรวด] ก. หลั่งนํ้า เช่น นํ้าพระเต้าสิโตทกธารามารดริน กรวดลงในมืออินทพฤฒาจารย์ {ม. กาพย์ สักบรรพ}. {ข. จฺรวจ}. กรวดน้ำ ก. แผ่ส่วนบุญด้วยวิธีหลั่งนํ้า. กรวดน้ำคว่ำกะลา,กรวดน้ำคว่ำขัน {สำ} ก. ตัดขาดไม่ขอเกี่ยวข้องด้วย.
กรวน
- [กฺรวน] {ถิ่น-ภูเก็ต} น. กลอยทำเป็นชิ้นเล็ก ๆ. {วิทยาจารย์ ล. ๑๖ ต. ๒}.
กรวบ, กร๊วบ
- [กฺรวบ, กฺร๊วบ] ว. เสียงดังอย่างเคี้ยวถูกของแข็งหรือของกรอบ.
กรวม
- [กฺรวม] ก. สวม เช่น วงแหวนกรวมหัวเสา, ครอบ เช่น เอากรวยกรวมพนมดอกไม้, คร่อม เช่น ปลูกเรือนกรวมตอ ปลูกเรือนกรวมทาง: รวมความหมายหลายอย่าง เช่น กรวมความ:กำกวม เช่น พูดกรวมข้อ. {ปาเลกัว}.