น. ความเจ็บป่วย เช่น ไข้จับสั่น ไข้ทรพิษ ไข้หวัดไข้หวัดใหญ่: อาการที่มีอุณหภูมิของร่างกายผิดจากระดับปรกติเนื่องจากความเจ็บป่วย. {อ. fever, pyrexia, pyrexy}. ไข้กาฬ ดู ไข้ผื่น. ไข้กาฬนกนางแอ่น, ไข้กาฬหลังแอ่นน. ไข้ติดเชื้อเฉียบพลันของเยื่อหุ้มสมอง มีอาการไข้ ซึม คอแข็ง หลังแอ่น และมีผื่นชนิดตกเลือดใต้ผิวหนัง ต่อมาสีของผื่นจะเปลี่ยนเป็นคลํ้า. {อ. meningococcal meningitis}. ไข้กำเดา {โบ} น. ไข้ชนิดหนึ่งที่เกิดจากหวัด.ไข้ความร้อน, ไข้แดด ๑ น. ไข้ที่ขึ้นเร็วและสูง เพราะถูกความร้อนจัดอาจมีอาการปวดศีรษะ เวียนศีรษะ ชัก และต่อไปอาจสลบโดยไม่มีเหตุอื่นร่วม. {อ. heat stroke}. ไข้จับสั่น น. ไข้ที่เกิดเพราะถูกยุงก้นปล่องที่มีเชื้อมาลาเรียกัด มีอาการหนาวและสั่น, ไข้มาลาเรีย ก็ว่า. {อ. malarial fever, malaria, paludism}. ไข้ใจ น. ความระทมใจเนื่องจากผิดหวังในความรักเป็นต้น. ไข้แดด ๒ น. ไข้ที่ขึ้นเร็วและสูงเพราะถูกแดดจัด อาจมีอาการปวดศีรษะ เวียนศีรษะ ชัก และต่อไปอาจสลบโดยไม่มีเหตุอื่นร่วม. {อ. solar fever, sunstroke}. ไข้ทรพิษ น. ชื่อโรคระบาดชนิดหนึ่ง เกิดจากเชื้อไวรัส มีอาการไข้สูงแล้วมีผื่นขึ้นดาษตามใบหน้าและลำตัว ต่อมาผื่นจะกลายเป็นตุ่ม ตุ่มใส ตุ่มหนอง และตกสะเก็ด ตามลำดับ เมื่อหายแล้วมีแผลเป็นเป็นรอยบุ๋ม, ฝีดาษ ก็เรียก, โบราณเรียก ไข้หัว. {อ. smallpox, variola}. ไข้ทับระดู น. ไข้ขณะที่กำลังมีระดูหรือระดูเพิ่งหยุด. ไข้ป่า น. ไข้ที่รับจากป่าหรือดงดิบ เกิดเพราะถูกอายพิษดิน พิษแร่ หรือว่านยา หรือเชื้อไข้มาลาเรีย. {อ. jungle fever}. ไข้ผื่น น. ไข้ที่มีผื่นและการเปลี่ยนแปลงอย่างอื่นทางผิวหนังมีลักษณะอาการและความรุนแรงต่าง ๆ กัน ตั้งแต่เป็นเม็ดเล็ก ๆ เหมือนหัวเข็มหมุด จนถึงปื้นใหญ่ ๆ ในรายที่รุนแรงมากอาจมีเลือดออกใต้ผิวหนังบริเวณผื่นหรือปื้นและผิวหนังจะเปลี่ยนเป็นสีคล้ำ, ไข้กาฬ หรือ ไข้ส่า ก็เรียก. {อ. exanthematous fever}. ไข้พิษ น. ไข้ที่มีพิษกล้าทำให้เชื่อมซึมไปไม่มีเวลาสร่าง. ไข้มาลาเรีย ดู ไข้จับสั่น. ไข้เลือดออก น. ไข้ที่เกิดเพราะถูกยุงลายที่มีเชื้อไข้เลือดออกกัด มักเกิดแก่เด็ก มีอาการเลือดออกใต้ผิวหนังเป็นจํ้า ๆ. {อ. haemorrhagic fever}. ไข้สันนิบาต {โบ} น. ไข้ที่มีอาการสั่นเทิ้มชักกระตุกและเพ้อ เช่น ไข้สันนิบาตลูกนก ไข้สันนิบาตหน้าเพลิง. ไข้ส่า ดู ไข้ผื่น. ไข้หวัด น. ไข้ที่เป็นในขณะที่เป็นหวัดมีนํ้ามูกและเสมหะมาก บางทีก็ไอด้วย. {อ. commoncold, coryza, acute catarrhal rhinitis}. ไข้หวัดใหญ่น. โรคติดต่อเฉียบพลันของระบบทางเดินหายใจ เกิดจากเชื้อไวรัส ผู้ป่วยมีไข้สูงมาก มีอาการหนาวสั่น ปวดกล้ามเนื้อและอ่อนเพลีย. {อ. influenza}. ไข้หัว {โบ} น. ไข้ทรพิษ, ฝีดาษ. ไข้หัวลม น. ไข้ที่มักเกิดเพราะถูกอากาศเย็นต้นฤดูหนาว. ไข้เหลือง น. โรคติดต่อร้ายแรงชนิดหนึ่ง เกิดจากเชื้อไวรัส มียุงเป็นพาหะ ผู้ป่วยมักมีอาการเวียนศีรษะ คลื่นเหียน อาเจียน ปวดศีรษะและปวดหลัง ไข้ขึ้นสูงอย่างรวดเร็ว ชีพจรเต้นช้าลงผิวและตาเหลือง อาจมีอันตรายถึงแก่ชีวิตภายใน ๖-๗ วัน. {อ. yellow fever}.