ความหมาย

• 
  

  [โอปะ-] น. ผู้เกิดผุดขึ้นโดยไม่ต้องอาศัยพ่อแม่ อาศัยอดีตกรรม ได้แก่เทวดา พรหม สัตว์นรก เปรต อสุรกาย, อุปปาติกะ ก็เรียก. {ป.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• โอภา - ก. ทักทายด้วยวาจาสุภาพ. โอภาปราศรัย [-ปฺราไส] ก. ทักทายด้วยความสนิทสนมเป็นกันเอง.

• โอภาส - [-พาด] น. แสงสว่าง: ความสุกใส, ความเปล่งปลั่ง. ก. ส่องแสง. {ป.}.

• โอม - น. คำที่ประกอบด้วยเสียง ๓ เสียง คือ อ อุ ม [อ่านว่า อะ อุ มะ] รวมกัน ข้างฝ่ายฮินดูหมายถึง พระเจ้าทั้ง ๓ คือ อ = พระศิวะ อุ = พระวิษณุ ม = พระพรหม: ข้างพระพุทธศาสนาเลียนเอามาใช้หมายถึง พระรัตนตรัย คือ อ = อรหํ {พระพุทธเจ้า} อุ = อุตฺตมธมฺม {พระธรรมอันสูงสุด} ม = มหาสงฺฆ {พระสงฆ์} นับถือเป็นคำศักดิ์สิทธิ์, เป็นคำขึ้นต้นของการกล่าวมนตร์. ก. กล่าวคำขึ้นต้นของมนตร์. {ส.}.

• โอย ๑, โอ๊ย - อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความรู้สึกเจ็บปวด หรือรู้สึกว่ามากยิ่ง แปลก เป็นต้น.

• โอย ๒ - {โบ} ก. อวย, ให้, เช่น คนในเมืองสุโขทัยนี้มักทาน มักทรงศีล มักโอยทาน {จารึกพ่อขุนรามคำแหงหลักที่ ๑ ด้านที่ ๒}.