ความหมาย

• 
  

  [-มัดชะพน] น. ชื่อเกณฑ์เลขในคัมภีร์สุริยยาตร ซึ่งคำนวณมาจากจุลศักราช.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กำยาน ๑ - น. วัตถุหอมชนิดหนึ่ง เกิดจากยางใสกลิ่นหอมที่ออกจากเปลือกของต้นกำยานบางชนิด เกิดขึ้นได้เนื่องจากเปลือกถูกกรีดหรือมีราลง ก็จะขับยางใสกลิ่นหอมออกมา เมื่อแห้งจะแข็งติดอยู่กับลำต้น แกะออกมาได้.

• กำยาน ๒ - น. {๑} ชื่อไม้ต้นขนาดกลางหลายชนิดในสกุล Styrax วงศ์ Styracaceae ขึ้นตามป่าเขาในระดับสูง ใบเดี่ยว ด้านบนสีขาว ดอกสีขาว หอมอ่อน ๆ ไม้ต้นชนิดนี้บางชนิดเมื่อเปลือกถูกกรีดหรือมีราลง ก็จะขับยางใสกลิ่นหอมออกมา เมื่อแห้งจะแข็งติดอยู่กับลำต้นแกะออกมาได้ เรียกว่า กำยาน. {๒} ชื่อกล้วยพันธุ์หนึ่งมีกลิ่นหอม เรียกว่า กล้วยกำยาน. {พจน. ๒๔๙๓}.

• กำยำ - ว. ใหญ่โตแข็งแรง เช่น รูปร่างกำยำลํ่าสัน.

• กำรอ - ว. เข็ญใจ เช่น แก่ฝูงมนุษย์ผู้กำรอ {ม. คำหลวง นครกัณฑ์}.

• กำราก, กำหราก - น. ช้างตกมัน เช่น หยาบคายฉายฉัดถีบแทง กำรากร้ายแรง แลเหลือกำลังควาญหมอ {ดุษฎีสังเวย), กลจะขี่ช้างกำหรากเหลือลาม {ตำราขี่ช้าง}.