ความหมาย

• 
  

  น. ตาขอเหล็กชนิดหนึ่ง มี ๓-๔ ขา สำหรับเกี่ยวหรือสับ.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• โยทะกา ๒ - น. ชื่อพรรณไม้ ๒ ชนิดในวงศ์ Leguminosae ปลายใบเว้าลึกเป็น ๒ แฉก คือ ชนิด Bauhinia monandra Kurz เป็นไม้ต้นดอกสีขาวนวล มีลายสีชมพู ออกเป็นช่อสั้น ๆ และชนิด B. tomentosa L. เป็นไม้พุ่มดอกสีเหลือง ห้อยลง, ชงโคดอกเหลือง ก็เรียก.

• โยธ-, โยธา ๑ - [-ทะ-] น. พลรบ, ทหาร. {ป., ส.}. โยธวาทิต น. วงดนตรีซึ่งประกอบด้วยเครื่องเป่าและเครื่องกระทบเป็นหลัก เดิมใช้เรียกเฉพาะวงของทหารซึ่งมีหน้าที่บรรเลงประกอบการเดินแถวหรือยืนแถวประกอบพิธีการต่าง ๆ อย่างพิธีสาบานตนต่อธงชัยเฉลิมพล ต่อมาใช้เรียกวงทั่วไปในลักษณะเดียวกันนี้ด้วย. โยธิน น. นักรบ, ทหาร. {ส.}.

• โยธา ๒ - น. งานที่ต้องใช้กำลังกายเกี่ยวกับการก่อสร้าง มีแบก หาม ทำความสะอาดเป็นต้น เรียกว่า งานโยธา.

• โยธิน - ดู โยธ-, โยธา ๑.

• โยน ๑ - ก. ซัดให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งพ้นไปจากตัวโดยวิธีหงายมือ เช่น โยนสตางค์ โยนของ, เคลื่อนไหวหรือทำให้เคลื่อนไหวอย่างแรงจากที่เดิม เช่น คลื่นซัดจนเรือโยน คลื่นโยนเรือ, ไหวอย่างแรง แต่ไม่เคลื่อนจากที่เดิม เช่น ลมพัดกิ่งไม้โยนไปโยนมา หอบจนตัวโยน: เหวี่ยงเป็นวงกว้าง เช่น โยนค้อนตีเหล็ก, ปัดให้พ้นตัวไป เช่น โยนบาป โยนเรื่อง. โยนกลอง ก. ปัดภาระหรือความรับผิดชอบไปให้คนอื่น. โยนกลอน ก. ขึ้นต้นกลอนแล้วโยนให้คนอื่นแต่งต่อ. โยนยาว น. จังหวะร้องเพลงขณะพายเรือจังหวะช้า. โยนหลุม น. ชื่อการเล่นพนันชนิดหนึ่งใช้สตางค์หรือสิ่งอื่นโยนให้ลงหลุม. โยนห่วง น. ชื่อการพนันชนิดหนึ่งใช้ห่วงโยนลงไปคล้องหลักที่ปักอยู่บนแป้น. โยนหัวโยนก้อย ก. โยนสตางค์หรือสิ่งอื่นขึ้นไปแล้วทายว่าตกลงมาจะหงายด้านหัวหรือก้อย.