ความหมาย

• 
  

  {ปาก} ก. พูดแขวะ, พูดชวนวิวาท. โยเย ว. เกเร, เกะกะ: ร้องไห้งอแง, ขี้อ้อน, {มักใช้แก่เด็กเล็ก ๆ}. ก. พูดรวนเร.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• โย ๒ - {โบ} ว. เรียกทุเรียนที่มีเม็ดห่าง ๆ ว่า ทุเรียนโย. {ปรัดเล}.

• โยโส - ว. โหยกเหยก, อวดดี, หยิ่งจองหอง.

• โยก - ก. คลอน เช่น ฟันโยก เก้าอี้โยก, เคลื่อนไหว เช่น กิ่งไม้โยก, ทำให้มีอาการเช่นนั้น เช่น โยกฟัน โยกกิ่งไม้: โดยปริยายหมายถึงอาการที่พูดหรือทำพิโยกพิเกน เช่น กว่าจะตกลงกันได้ พูดโยกอยู่นาน, โยกโย้ ก็ว่า. โยกโคลง ก. โยนไปมาไม่มั่นคง. โยกย้าย ก. ย้ายตำแหน่ง เช่น โยกย้ายข้าราชการ, ขยับขยายไปอยู่ที่อื่น เช่น โยกย้ายไปอยู่ต่างเมือง. โยกเย ก.เคลื่อนไหวไปมา, โอนไปเอนมา, เช่น อย่านั่งโยกเยก เสาโยกเยกเพราะปักไม่แน่น. โยกโย้ ก. อาการที่พูดหรือทำพิโยกพิเกน เช่น กว่าจะตกลงกันได้พูดโยกโย้อยู่นาน, โยก ก็ว่า.

• โยกตร์ - [โยก] น. เชือก, สายทาม. {ส. โยกฺตฺร: ป. โยตฺต}.

• โยค-, โยคะ - [โยคะ-] น. การประกอบ, การใช้, การร่วม: กิเลส: ความเพียร: วิธีบำเพ็ญสมาธิตามลัทธิของอาจารย์ปตัญชลี: {โหร} การที่ดาวนพเคราะห์ตั้งแต่ ๒ ดวงขึ้นไปมารวมกันในราศีเดียว. {ป., ส.}. โยคจักษุ น. ตาทิพย์. {ส.}. โยคนิทรา น. การเข้าฌานแล้วไม่รู้สึกถึงสิ่งภายนอก, อาการที่แสร้งทำเช่นนั้น. {ส. โยคนิทฺรา}. โยคาพจร, โยคาวจร [โยคาพะจอน, -วะจอน] น. ผู้หยั่งลงสู่ความเพียร, ผู้มีความเพียร, {มักใช้เรียกพระภิกษุผู้เรียนสมถะและวิปัสสนา}. {ป.}.