[โพก, โพคะ-, โพกคะ-] น. สมบัติ เช่น ถึงพร้อมด้วยโภคะ. ก. กิน, ใช้สอย. {ป., ส.}. โภคทรัพย์ [โพกคะ-] น. ทรัพย์สิ่งของที่ใช้อุปโภคบริโภค. โภคภัณฑ์ [โพกคะ-] น. เครื่องอุปโภคบริโภค. โภคยทรัพย์[โพกคะยะ-] {กฎ} น. สังหาริมทรัพย์ซึ่งเมื่อใช้ย่อมเสียภาวะเสื่อมสลายไปในทันใดเพราะการใช้นั้น หรือซึ่งใช้ไปในที่สุดย่อมสิ้นเปลืองหมดไป.