ความหมาย

• 
  

  [โพฺรง] น. ช่องที่กลวงเข้าไป เช่น โพรงไม้ โพรงจมูก. โพรงแสม [-สะแหฺม] น. ชื่อขนมชนิดหนึ่งทำด้วยแป้งข้าวเจ้า รูปอย่างกระบอก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• โพรมีเทียม - [โพฺร-] น. ธาตุลำดับที่ ๖๑ สัญลักษณ์ Pm เป็นธาตุกัมมันตรังสีที่นักวิทยาศาสตร์สร้างขึ้นไม่มีปรากฏในธรรมชาติ ลักษณะเป็นของแข็ง หลอมละลายที่ ๑๐๒๗ °ซ. {อ. promethium}.

• โพระดก - น. ชื่อนกขนาดเล็กหลายชนิดในวงศ์ Megalaimidae หรือ Capitonidae ปากหนาสั้นแข็งแรง ปลายแหลมใหญ่ มีขนแข็งตรงโคนปาก หน้าสีแดง เหลือง หรือนํ้าตาลแล้วแต่ชนิด ตัวอ้วนป้อมสีเขียว ทำรังตามโพรงไม้ กินผลไม้และแมลง เช่น โพระดกธรรมดา [Megalaima lineate {Vieillot}] โพระดกหูเขียว [M. faiostricta {Temiminck}] โพระดกคอสีฟ้า [M. asiatica {Latham}].

• โพล่ - น. ภาชนะชนิดหนึ่ง สำหรับใส่เสบียงกรังและของใช้ต่าง ๆ เช่น ข้าวสาร เสื้อผ้า ประกอบด้วยกระชุ ๒ ใบ สานเป็นตาชะลอมกรุด้วยกาบไผ่ กระชุนั้นผูกติดกับคันซึ่งทำเป็นขา ๒ ขา ส่วนบนไขว้กัน มีหูสำหรับสอดไม้คานเพื่อหาบไป ด้านบนมีกัญญาซึ่งสานด้วยไม้ไผ่เป็นตาชะลอมแล้วกรุด้วยใบไม้ผูกติดกับคันสำหรับกันแดดกันฝน.

• โพล้เพล้ - น. เวลาพลบคํ่า, เวลาจวนคํ่า, เวลาเข้าไต้ เข้าไฟ, พี้โพ้ หรือ เพล้โพล้ ก็ว่า.

• โพลง - [โพฺลง] ว. สว่างแจ้ง, ลุกสว่าง, เช่น ไฟลุกโพลง สว่างโพลง: ใช้ประกอบกับคำ ขาว เป็น ขาวโพลง หมายความว่า ขาวมาก, ขาวทั่วทั้งหมด, {ใช้แก่ผม} เช่น ผมหงอกขาวโพลงไปทั้งหัว, โพลน ก็ว่า: ลักษณะที่เบิกกว้าง เช่น ตาลุกโพลง ลืมตาโพลง.