[โผฺล่] ก. ปรากฏหรือทำให้ปรากฏพ้นจากสิ่งที่บังอยู่ เช่น โผล่ขึ้นมาจากน้ำ ด้ามปืนโผล่ออกมาจากกระเป๋า,ปรากฏหรือทำให้ปรากฏ เช่น โผล่หน้า ใคร ๆ เขาทำงานกันทำไมเพิ่งโผล่มา.