[โทด, โทดสะ-] น. ความไม่ดี, ความชั่ว,เช่น โทษแห่งความเกียจคร้าน, ความผิด เช่น กล่าวโทษ, ผลแห่งความผิดที่ต้องรับ เช่น ถูกลงโทษ, ผลร้าย เช่น ยาเสพติดให้โทษ. ก. อ้างเอาความผิดให้ เช่น อย่าโทษเด็กเลย. {ส.: ป. โทส}. โทษกรณ์ [โทดสะกอน] {กลอน} น. โทษ, อาชญา, เช่น รู้สึกซึ่งโทษกรณ์ ตนผิด { นิทราชาคริต}. โทษตรัย [โทดสะ-] น. อาการที่ดีลม และเสมหะ ให้โทษพร้อมกัน. โทษทางวินัย {กฎ} น. โทษที่ลงแก่บุคลากรขององค์กรซึ่งปฏิบัติฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ทางวินัยขององค์กรที่กำหนดไว้ เช่น โทษทางวินัยของข้าราชการพลเรือนสามัญตามกฎหมายว่าด้วยระเบียบข้าราชการพลเรือนได้กำหนดไว้ ๕ สถาน ได้แก่ ภาคทัณฑ์ ตัดเงินเดือน ลดเงินเดือน ปลดออก และไล่ออก. โทษทางอาญา {กฎ} น. โทษที่ลงแก่ผู้กระทำความผิดอาญา ซึ่งตามประมวลกฎหมายอาญาได้กำหนดไว้ ๕ สถาน ได้แก่ ประหารชีวิต จำคุก กักขัง ปรับ และริบทรัพย์สิน. โทษโพย [โทดโพย] {ปาก} น. โทษ, มักใช้แยกกัน เช่น ขอโทษขอโพย ถือโทษถือโพย. โทษา {กลอน} น. โทษ. โทษานุโทษ น. ความผิดมากและน้อย.