[โตฺรด] {โบ} ว. โดดเดี่ยว เช่น เยียยลสุดาเดียว ตรอมโตรด {ทวาทศมาส}: เปลี่ยว, คะนอง เช่น ส่วนสัตว์โตรดดุดัน {ม. คำหลวง ทานกัณฑ์}, โกรด ก็ใช้. {ข. โตฺรส ว่า เปลี่ยว}.