ความหมาย

• 
  

  [โดน, โดระนะ] {แบบ} น. ซุ้ม, ประตูซุ้ม, เช่น แขลโขลญทวารจริจรวจ ตรดวจดารโดรณ {ม.คำหลวง นครกัณฑ์}, นางจรัลโดรณจรวจจรี เชิงเทินคือคิรี คิรินทรเรืองรอบคอบ {อนิรุทธ์}. {ป., ส. โตรณ}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• โต ๑ - {โบ} น. สิงโต. โตเล่นหาง น. ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง สัมผัสสระคำที่ ๕ กับคำที่ ๖ ในแต่ละวรรค เช่น ขอเดชะพระองค์จงโปรดเศียร ให้สมเพียรโยธาข้าบาทสนอง {ศิริวิบุลกิติ์}, ในศิริวิบุลกิติ์ เรียก สิงห์โตเล่นหาง: ชื่อเพลงไทย อัตรา ๒ ชั้น หน้าทับปรบไก่: ชื่อเพลงไทยประเภทเพลงเถา.

• โต้ ๑ - น. ชื่อมีดชนิดหนึ่ง สันหนา หัวโต, อีโต้ ก็เรียก.

• โต ๒ - ว. ใหญ่, มีขนาดไม่เล็ก, เช่น เขาสวมเสื้อตัวโต, มีขนาดใหญ่กว่าเมื่อเทียบกัน เช่น มะพร้าวโตกว่ามะไฟ มะเขือเทศโตกว่ามะเขือพวง, โดยปริยายเมื่อใช้ประกอบกับคำอื่นบางคำหมายความว่า อวดอ้างความเป็นใหญ่เป็นโต เช่น คุยโต อวดโต วางโต. ก. เจริญขึ้น, มักใช้เข้าคู่กับคำ เติบ เป็น เติบโต.

• โต้ ๒ - ก. ต้าน เช่น โต้คลื่น โต้ลม, ตอบกลับไป เช่น เขาตีลูกเทนนิสมา ก็ตีโต้กลับไป. โต้คารม ก. แสดงคารมตอบกันไปมา. โต้ตอบ ก. มีหนังสือไปมา, ตอบกันไปมาในเรื่องนั้น ๆ. โต้เถียง ก. เถียงกันไปมา.โต้แย้ง ก. แสดงความเห็นแย้งกัน. โต้รุ่ง {ปาก} ว. อยู่ตลอดคืนจนกระทั่งเช้า. โต้วาที ก. แสดงคารมโดยมีฝ่ายเสนอและฝ่ายค้านในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง.

• โต้โผ - น. หัวหน้าคณะมหรสพ มีละคร งิ้ว เป็นต้น, ตั้วโผ ก็เรียก, โดยปริยายหมายถึงหัวหน้าหรือหัวเรี่ยวหัวแรงในการทำกิจกรรมต่าง ๆ. {จ.}.