[โกฺรม] {แบบ} ว. ใต้, ตํ่า, ล่าง, ใต้ฟ้า เช่น อนนสองดไนยหน่อเหน้าเหง้ากรุงโกรมกษัตริย {ม. คำหลวง ฉกษัตริย์}. {ข.}. โกรมธาตุ {โบ} น. ธาตุใต้ฟ้า คือ แผ่นดิน เช่น ปางน้นนไกรโกรมธาตุ {ม. คำหลวง ทานกัณฑ์}.