ความหมาย

• 
  

  [โกฺร๋น] ว. ร่วงโรยเกือบหมด, มีอยู่น้อย, มีห่าง ๆ, เช่น ต้นไม้ใบโกร๋น, มีผมน้อย ในคำว่า หัวโกร๋น. โกร๋นเกร๋น {ปาก} ว. โกร๋น.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• โกรม - [โกฺรม] {แบบ} ว. ใต้, ตํ่า, ล่าง, ใต้ฟ้า เช่น อนนสองดไนยหน่อเหน้าเหง้ากรุงโกรมกษัตริย {ม. คำหลวง ฉกษัตริย์}. {ข.}. โกรมธาตุ {โบ} น. ธาตุใต้ฟ้า คือ แผ่นดิน เช่น ปางน้นนไกรโกรมธาตุ {ม. คำหลวง ทานกัณฑ์}.

• โกรย - [โกฺรย] น. หลัง เช่น โจนบหลยวโกรยเกรง ท่านข้า {ยวนพ่าย}, อกกระอุกรยมโกรย กระด้าง {ทวาทศมาส}. {ข.}.

• โกรศ - [โกฺรด] น. เสียงร้อง: มาตราวัด เท่ากับ ๕๐๐ คันธนู. {ส.}.

• โกลง - [โกฺลง] {โบ} ว. โคลง เช่น โกลงกลึงถึงสถาน เปรียบแป้น {ปฏิสังขรณ์วัดป่าโมก}.

• โกลน - [โกฺลน] น. ห่วงที่ห้อยลงมาจากอานม้า ๒ ข้าง สำหรับสอดเท้ายันในเวลาขึ้นหรือขี่: ไม้ท่อนกลม ๆ ที่วางเป็นระยะ ๆ เพื่อลากของที่หนักมาบนนั้น. ก. เกลาไว้, ทำเป็นรูปเลา ๆ ไว้, เช่น โกลนไม้ โกลนเรือ: เรียกเรือที่ทำจากซุงเพียงเปิดปีกเจียนหัวเจียนท้ายเป็นเลา ๆ พอให้มีลักษณะคล้ายเรือแต่ยังไม่ได้ขุด ว่า เรือโกลน.