ความหมาย

• 
  

  [แหฺว] ว. ลักษณะของเสียงดังที่แสดงอาการดุ. ก. แผดเสียงดุ.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• แห้ว ๑ - [แห้วฺ] น. ชื่อไม้ล้มลุกมีหัวหลายชนิดหลายสกุลในวงศ์ Cyperaceae ขึ้นตามที่ชื้นแฉะ หัวกินได้ เช่น แห้วจีน [Eleocharis dulcis {Burm. f. } Hensch. var. tuberosa {Roxb.} T. Koyama], แห้วกระดานหรือกกสามเหลี่ยม [Actinoscirpus grossus {L. f.} Goetgh.et D. A. Simpson], แห้วไทย {Cyperus esculentus L.}. แห้วทรงกระเทียม ดู ทรงกระเทียม.แห้วหมู น. ชื่อไม้ล้มลุกมีหัวชนิด Cyperus rotundus L. ในวงศ์ Cyperaceae หัวมีกลิ่นฉุน ใช้ทำยาได้, หญ้าแห้วหมู ก็เรียก.

• แห้ว ๒ - ดู ปากจิ้งจก ๒.

• แหวก - [แหฺวก] ก. แยกให้เป็นช่อง, แยกสิ่งที่ปิดบังหรือกีดขวางให้เป็นช่องทาง เช่น แหวกม่าน แหวกหญ้า แหวกผม: ฝ่าสิ่งที่กีดขวางเข้ามาหรือออกไป เช่น แหวกวงล้อมข้าศึก.แหวกแนว ก. ทำไม่ซํ้าแบบใคร เช่น เขาชอบแหวกแนว. ว. ที่ชอบทำ ในสิ่งที่ไม่ซ้ำแบบใคร เช่น เขาเป็นคนแหวกแนว. แหวกประเพณี ก. ทำผิดประเพณีที่เคยกระทำกันมา.แหวกว่าย ก. เคลื่อนไปโดยอาศัยกำลังแขน ขาหรือครีบ หาง แหวกไปในน้ำหรือในอากาศ, โดยปริยายหมายถึงเวียนว่ายตายเกิด ในความว่า แหวกว่ายตายเกิดในวัฏสงสาร.

• แหว่ง - [แหฺว่ง] ว. ไม่เต็มตามที่ควรมี เช่น ปากแหว่ง ตัดผมแหว่ง กินขนมแหว่งไปหน่อย.

• แหวด - [แหฺวด] น. ชื่อเรือแจวชนิดหนึ่ง มีเก๋งรูปยาว ๆ ท้ายโตและสูง เรียก เรือแหวด.