ความหมาย

• 
  

  [แหฺนง] {โบ} ก. หมาง, ระแวง, เช่น แหนงกัน คือ หมางใจกัน แหนงความ คือ ระแวงความ. แหนงใจ ก. หมางใจ, ระแวงแคลงใจ. แหนงหน่าย [แหฺนงหฺน่าย] ก. ระอาเพราะหมางใจหรือแคลงใจเป็นต้น, หน่ายแหนง ก็ว่า.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• แหนง ๒ - [แหฺนง] {ถิ่น–ปักษ์ใต้} น. พิธีทางไสยศาสตร์อย่างหนึ่งที่ทำให้ผู้หญิงไม่ได้แต่งงานตลอดไป.

• แหนบ - [แหฺนบ] น. เครื่องสำหรับถอนหนวดถอนคิ้วเป็นต้น รูปคล้ายคีมเล็ก ๆ: แผ่นเหล็กขนาดยาวต่าง ๆ กันซ้อนกัน หรือชิ้นเหล็กที่ขดเวียนเป็นวง สำหรับรับความสะเทือนหรือบังคับความเร็วเป็นต้น เช่น แหนบรถยนต์: เครื่องระลึกที่ใช้เสียบปากกระเป๋าบนของเสื้อนอก: ซองบรรจุกระสุนปืนเป็นตับ: ลักษณนามเรียกของบางอย่างเช่นซองธูปหรือใบตองที่พับ เช่น ธูปแหนบหนึ่งใบตอง ๒ แหนบ. ก. กิริยาที่เอาของ ๒ สิ่งหนีบอย่างแหนบ, เอานิ้วมือบีบทำนองหยิกแต่ไม่ใช้เล็บ: กิริยาที่สัตว์บางชนิดกัดไม่ถนัดหรือกัดหยอก ๆ เช่น หมาแหนบ แมวแหนบ: โดยปริยายหมายความว่า เม้มเอาไว้: เหน็บแนม, กระแหนะกระแหน, {ใช้แก่กริยาพูด}.

• แหนม - [แหฺนม] น. อาหารอย่างหนึ่ง ทำด้วยหมู หมักให้เปรี้ยว.

• แหน็ว - ว. ตรง, ไม่คดเคี้ยว, เช่น ยืนตัวตรงแหน็ว ถนนสายนี้ตรงแหน็วไปถึงบ้านฉัน.

• แหบ - ว. ลักษณะของเสียงที่แห้งไม่แจ่มใส, เรียกชื่อของกลุ่มเสียงที่บีบให้สูงเป็นพิเศษของเครื่องดนตรีประเภทเครื่องเป่า โดยเฉพาะปี่ใน ว่า เสียงแหบ.