ความหมาย

• 
  

  [แหนฺ] ก. ใช้เข้าคู่กับคำอื่น ในคำว่า หวงแหน แห่แหน เฝ้าแหน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• แหน ๒ - [แหนฺ] {โบ} ก. ปิด เช่น ตูจะให้สูงทั้งหลายฆ่าว่าผู้ดูชาดูแคลน แหนความเราจงมิด ปิดความเราจงทั่ว {ลอ}.

• แหน ๓ - [แหนฺ] {ถิ่น–อีสาน} น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Terminalia วงศ์ Combretaceae เช่น แหนนา {T. glaucifolia Craib}.

• แหน ๔ - [แหฺน] น. ชื่อไม้นํ้าหลายชนิดในวงศ์ Lemnaceae ใบกลมเล็ก ๆ ลอยอยู่ตามนํ้านิ่ง เช่น แหนเล็ก {Lemna aequinoctialis Welw.} แหนใหญ่ [Spirodela polyrrhiza {L.} Schleid.],แหนแดง ก็เรียก.

• แหนแดง - น. {๑} ชื่อเฟินน้ำ ๒ ชนิดในสกุล Azolla วงศ์ Azollaceae คือ ชนิด A. caroliniana Willd. และชนิด A. pinnata R. Br. {๒} ดู แหน ๔.

• แหนง ๑ - [แหฺนง] {โบ} ก. หมาง, ระแวง, เช่น แหนงกัน คือ หมางใจกัน แหนงความ คือ ระแวงความ. แหนงใจ ก. หมางใจ, ระแวงแคลงใจ. แหนงหน่าย [แหฺนงหฺน่าย] ก. ระอาเพราะหมางใจหรือแคลงใจเป็นต้น, หน่ายแหนง ก็ว่า.