กลับ
คำว่า
แห้น
ความหมาย
ก. แทะ, กัดด้วยฟันหน้า.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
แหน ๑
- [แหนฺ] ก. ใช้เข้าคู่กับคำอื่น ในคำว่า หวงแหน แห่แหน เฝ้าแหน.
แหน ๒
- [แหนฺ] {โบ} ก. ปิด เช่น ตูจะให้สูงทั้งหลายฆ่าว่าผู้ดูชาดูแคลน แหนความเราจงมิด ปิดความเราจงทั่ว {ลอ}.
แหน ๓
- [แหนฺ] {ถิ่น–อีสาน} น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Terminalia วงศ์ Combretaceae เช่น แหนนา {T. glaucifolia Craib}.
แหน ๔
- [แหฺน] น. ชื่อไม้นํ้าหลายชนิดในวงศ์ Lemnaceae ใบกลมเล็ก ๆ ลอยอยู่ตามนํ้านิ่ง เช่น แหนเล็ก {Lemna aequinoctialis Welw.} แหนใหญ่ [Spirodela polyrrhiza {L.} Schleid.],แหนแดง ก็เรียก.
แหนแดง
- น. {๑} ชื่อเฟินน้ำ ๒ ชนิดในสกุล Azolla วงศ์ Azollaceae คือ ชนิด A. caroliniana Willd. และชนิด A. pinnata R. Br. {๒} ดู แหน ๔.