[แหฺงน] ก. หงายหน้าขึ้น, เงยขึ้น. แหงนคอตั้งบ่า {สำ} ก. เงยเต็มที่. แหงนเต่อ, แหงนเถ่อ ว. ค้างอยู่: โดยปริยายหมายความว่า เก้อ, ไม่สมปรารถนา.