ก. แยกออก, ถ่างออก, ทำให้อ้าออก, เช่น แหกขา, ใช้กำลังฟันฝ่าออกไป เช่น แหกคุก กองทหารตีแหกวงล้อมข้าศึกออกไป. แหกขี้ตา {ปาก} ก. รีบร้อน เช่น แหกขี้ตามาแต่เช้า.แหกคอก ก. ประพฤติตัวผิดเหล่าผิดกอหรือผิดขนบธรรมเนียมประเพณีที่เคยประพฤติปฏิบัติกันมา {มักใช้ในเชิงตำหนิ}. แหกตา ก. ใช้มือถ่างเปลือกตาออก, โดยปริยายหมายความว่า ลืมตา {ใช้ในเชิงประชด} เช่น แหกตาดูเสียบ้างซิ, หลอก เช่น ถูกแม่ค้าแหกตา. แหกปาก {ปาก} ก. ตะเบ็งเสียง.