ความหมาย

• 
  

  [สะแหฺยะ] ก. อาการของปากที่แบะออก แสดงให้รู้ว่า เกลียด เกลียดกลัว เยาะเย้ย หรือ ดูแคลน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• แสรก ๑ - [สะแหฺรก] น. สาแหรก เช่น กรนนเช้าแสรกคานก็พลัดจากอังษา {ม. คำหลวง มัทรี}. {ข. สงฺแรก}.

• แสรก ๒ - [แสก] ก. ร้อง เช่น แสรกเสียงกรุยเกรียว {ดุษฎีสังเวย}. {ข. แสฺรก}.

• แสร้ง - [แส้ง] ก. แกล้ง, จงใจทำให้ผิดจากความจริง, จงใจทำ, เช่น รังไรโรยด้วยแป้ง เหมือนนกแสร้งทำ รังรวง {กาพย์เห่ชมเครื่องคาวหวาน}. แสร้งว่า น. ชื่ออาหารชนิดหนึ่ง ทำด้วยกุ้งปรุงเป็นเครื่องจิ้ม.

• แสลง - [สะแหฺลง] ว. ไม่ถูกกับโรค เช่น แสลงโรค, ขัดเช่น แสลงหู แสลงตา. แสลงใจ ๑ ก. อาการที่รู้สึกกระทบกระเทือนใจเหมือนถูกของมีคมบาดหัวใจ เช่น พอเห็นคนรักเก่าเดินไปกับหญิงคนใหม่ ก็รู้สึกแสลงใจ.

• แสลงเบื่อ - [สะแหฺลง-] {ถิ่น–อีสาน} น. ต้นแสลงใจ. {ดู แสลงใจ ๒}.