ความหมาย

• 
  

  [สะแหฺม] น. {๑} ชื่อไม้ต้น ๓ ชนิดในสกุล Avicennia วงศ์ Avicenniaceae คือ แสมขาว {A. alba Blume} แสมทะเล [A. marina {Forssk.} Vierh.] และแสมดำ {A. officinalis L.} มีรากหายใจลักษณะเป็นแท่งตั้งตรง. {๒} ดู โปรง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• แสม ๒ - [สะแหฺม] น. ชื่อปูน้ำกร่อยหลายชนิดในสกุล Episesarma วงศ์ Grapsidae ลักษณะกระดองเป็นรูปสี่เหลี่ยม สีคล้ำค่อนไปทางน้ำตาลดำ ระหว่างตามีลักษณะเป็นลอนคล้ายลูกฟูก อาศัยอยู่ตามป่าชายเลนเช่น ชนิด E. mederi {H. Milne Edwards} ชนิดนี้ถ้านำมาดองน้ำเกลือ เรียก ปูเค็ม.

• แสม ๓ - [สะแหฺม] น. ชื่อลิงชนิด Macaca fascicularis {Raffles} ในวงศ์ Cercopithecidae เป็นลิงชนิดที่มีหางยาวที่สุดในประเทศไทย คือ ยาวเท่ากับหัวตลอดลำตัวรวมกัน ตัวสีนํ้าตาลอมเทา ขนหัวสั้นและมีขวัญ อาศัยอยู่รวมกันเป็นฝูง พบทุกภาคของประเทศไทย กินพืชและสัตว์ เช่น แมลง ปูแสม.

• แสม ๔ - [สะแหฺม] น. ชื่อกุ้งทะเลหลายชนิดในสกุล Parapenaeopsis วงศ์ Penaeidae ส่วนใหญ่มีเปลือกค่อนข้างแข็ง ลำตัวมีลักษณะเป็นปล้อง และมีลวดลายสีเด่นชัด เช่น ชนิด P. hungerfordi Alcock, กุ้งปล้อง ก็เรียก.

• แสมสาร - [สะแหฺมสาน] น. ชื่อไม้ต้นชนิด Senna garrettiana {Craib} Irwin et Barneby ในวงศ์ Leguminosae แก่นใช้ทำลูกประสักเรือ ใบและแก่นใช้ทำยาได้.

• แส้ม้า ๑ - ดูใน แส้.