น. ชื่ออุปกรณ์สำหรับปัดยุงหรือแมลง ทำด้วยขนหางม้า หรือทางจากที่ทุบปลายข้างหนึ่งเป็นเส้น เป็นต้นลักษณะเป็นพู่ยาว มีด้าม: ชื่ออุปกรณ์สำหรับตีม้า ทำด้วยหวายหรือหนังสัตว์ถักหรือฟั่นเป็นเกลียว ยาวอย่างไม้เรียว เรียกว่า แส้ม้า, {โบ} ไม้หรือเหล็กกลมยาวสำหรับกระทุ้งดินในลำกล้องดินปืนให้แน่น เรียกว่า แส้ปืน: ใช้ประกอบกับคำ สาว เป็น สาวแส้ หมายความว่าหญิงสาว. แส้จามรี น. แส้ที่ทำด้วยขนหางจามรี เป็น ๑ ในเครื่องเบญจกกุธภัณฑ์. แส้ม้า ๑ {ถิ่น–ปักษ์ใต้} น. ผมแผงคอม้า.