ความหมาย

• 
  

  [กำเหฺนียด] ว. เกียจ, คด, ไม่ซื่อ, โกง: คร้าน: {โบ} เขียนเป็น กำนยจ ก็มี เช่น อนนว่าพระโพธิสัตว์ก็ใส่กลกล่าว กำนยจกยจแก่นางพญาด่งงนี้ {ม. คำหลวง กุมาร}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กำเบ้อ ๑ - {ถิ่น–พายัพ} น. ชื่อไม้พุ่มหลายชนิดในสกุล Mussaenda วงศ์ Rubiaceae ดอกสีเหลืองหรือแสด กลีบเลี้ยงกลีบหนึ่งใหญ่แผ่ออกเป็นใบขาว ดูไกล ๆ คล้ายผีเสื้อเกาะดอกไม้.

• กำเบ้อ ๒, ก่ำเบ้อ - {ถิ่น–พายัพ} น. ผีเสื้อกลางวัน. {ดู ผีเสื้อ ๑}.

• กำเพลิง - [-เพฺลิง] น. ปืนไฟ. {ข. กำเภฺลีง}.

• กำเริบ - ก. รุนแรงขี้น เช่น โรคกำเริบ กิเลสกำเริบ. กำเริบเสิบสาน ก. ได้ใจ, เหิมใจ.

• กำเลา - {แบบ} ว. โง่, อ่อน, ไม่รู้เท่าทัน, ไม่มีไหวพริบ, เช่น ดุจตักแตนเต้นเห็นไฟ บมิใฝ่หนีไกล กำเลากำเลาะหวังเขญ {อนิรุทธ์}. {ข. กํเลา จาก เขฺลา}.