[แผฺล] น. เนื้อหนังที่แตกแยกออกเพราะเป็นโรคหรือถูกของมีคมเป็นต้น เช่น ขาเป็นแผล: รอยชำรุด เช่น ทุเรียนเป็นแผล เนื้อผลไม้เป็นแผล. แผลเก่า {สำ} น. ความเจ็บชํ้าที่ฝังใจอยู่ไม่รู้ลืม. แผลเป็น น. แผลที่หายแล้ว แต่ยังมีรอยอยู่. แผลริมแข็ง น. แผลที่อวัยวะสืบพันธุ์เนื่องจากเชื้อกามโรคซิฟิลิส จะเกิดเป็นตุ่มขึ้นก่อนแล้วแตกเป็นแผล ลักษณะก้นแผลเรียบขอบนูนแข็ง แผลมักสะอาด ไม่รู้สึกเจ็บ. แผลริมอ่อน น. แผลที่อวัยวะสืบพันธุ์เนื่องจากเชื้อกามโรคชนิด Haemophilus ducreyi จะเกิดเป็นตุ่มขึ้นก่อน แล้วแตกเป็นแผล ลักษณะขอบแผลอ่อนคล้ายแผลเปื่อยเลือดออกง่าย เจ็บ และบางครั้งต่อมนํ้าเหลืองบริเวณขาหนีบจะบวมโต