ความหมาย

• 
  

  {ถิ่น–พายัพ} น. ต้นมะกลํ่าตาหนู. {ดู มะกลํ่า}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กำเดา - น. เลือดที่ออกทางจมูก เรียกว่า เลือดกำเดา. {ข. เกฺดา ว่า ร้อน}: แพทย์แผนโบราณเรียกไข้ชนิดหนึ่งที่เกิดจากหวัด ว่า ไข้กำเดา.

• กำเดาะ - ว. กระเตาะ, รุ่น, เพิ่งแตกเนื้อสาว. {ปาเลกัว}.

• กำเนิด - [กำเหฺนิด] น. การเกิด เช่น บิดามารดาเป็นผู้ให้กำเนิดแก่บุตร, มูลเหตุดั้งเดิม เช่น ตัวหนังสือไทยมีกำเนิดมาอย่างไร. ก. เกิด, มีขึ้น, เป็นขึ้น, เช่น โลกกำเนิดมาจากดวงอาทิตย์.

• กำเนียจ - [กำเหฺนียด] ว. เกียจ, คด, ไม่ซื่อ, โกง: คร้าน: {โบ} เขียนเป็น กำนยจ ก็มี เช่น อนนว่าพระโพธิสัตว์ก็ใส่กลกล่าว กำนยจกยจแก่นางพญาด่งงนี้ {ม. คำหลวง กุมาร}.

• กำเบ้อ ๑ - {ถิ่น–พายัพ} น. ชื่อไม้พุ่มหลายชนิดในสกุล Mussaenda วงศ์ Rubiaceae ดอกสีเหลืองหรือแสด กลีบเลี้ยงกลีบหนึ่งใหญ่แผ่ออกเป็นใบขาว ดูไกล ๆ คล้ายผีเสื้อเกาะดอกไม้.