ความหมาย

• 
  

  [ปะแหฺรก, ปะแหฺรก-] น. ไม้ยาวสำหรับประกับหัวเพลาทั้ง ๒ ข้างของเกวียนหรือราชรถ กันไม่ให้ลูกล้อเลื่อนหลุด โดยมีไม้ขวางทางหรือแปรกขวางทางยึดหัวท้ายทั้ง ๒ ด้าน.แปรกขวางทาง น. ไม้ขวางทางที่ยึดหัวท้ายทั้ง ๒ ด้านของแปรกบัง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• แปรง - [แปฺรง] น. สิ่งของอย่างหนึ่งทำด้วยขนสัตว์ ลวด ฯลฯ สำหรับใช้ปัด หวี สีฟัน หรือขัดถูสิ่งของอื่น ๆ, ลักษณนามว่า อัน: ขนเส้นแข็งที่ขึ้นบนคอหมูเป็นแถว ๆ. ก. ปัด เช็ด หรือถูด้วยแปรง.

• แปร่ง - [แปฺร่ง] ว. มีเสียงพูดผิดเพี้ยนไปจากเสียงที่พูดกันเป็นปรกติในถิ่นนั้น ๆ, ไม่สนิท. แปร่งหู ว. ผิดเพี้ยนไปจากที่เคยตกลงกันไว้, มีเสียงพูดที่ผิดเพี้ยนไปจากปรกติ เนื่องจากมีอารมณ์ไม่พอใจแฝงอยู่.

• แปรงล้างขวด - น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิด ในวงศ์ Myrtaceae เช่น ชนิด Callistemon citrinus {Curtis} Skeel ช่อดอกประกอบด้วยดอกเรียงตัวรอบแกนคล้ายแปรง ก้านชูอับเรณูสีแดงเป็นฝอย.

• แปรงหูหนู - ดู กระดูกอึ่ง.

• แปร๊ด - [แปฺร๊ด] ว. จัด, มาก, {ใช้แก่รสบางรสหรือสีบางสี} เช่น เปรี้ยวแปร๊ด แดงแปร๊ด.