บ. นำหน้านามบอกเวลาที่เป็นจุดเริ่มต้น เช่น มาแต่เช้า, จาก เช่น มาแต่บ้าน. แต่วัน, แต่หัววัน ว. ก่อนเวลากำหนดมาก เช่น งานเริ่มทุ่มหนึ่ง มาแต่วันเชียว, ก่อนเวลาที่ควรเป็น {มักใช้เฉพาะเวลาช่วงบ่ายค่อนไปทางเย็น} เช่น วันนี้กลับบ้านแต่วัน กินข้าวแต่วัน กินเหล้าแต่หัววัน. แต่ไหนแต่ไร {สำ} ตั้งแต่นานมาแล้วถึงปัจจุบัน เช่น เขาเป็นคนอย่างนี้แต่ไหนแต่ไรแล้ว.