{กลอน} น. ใจ เช่น คนใดมามม่าว บให้ผ่าวเผาแด {ม. คำหลวง ชูชก}. แดดาล {กลอน} ก. ถึงใจ, ดลใจ, เกิดขึ้นในใจ. แดดิ้น ก. ใจกระสับกระส่าย, ใจทุรนทุราย. แดยัน {กลอน} ก.แทบขาดใจ เช่น ผวาวิ่งประหวั่นจิตต์ ไม่ทันคิดก็โศกา กอดแก้วขนิษฐาฤดีดิ้นอยู่แดยัน {พากย์นางลอย}.