[แคฺรงเคฺรียว] {โบ: กลอน} ว. แรงมาก, โบราณเขียนเป็น แครงครยว ก็มี เช่น ท่านนี้แครงครยว คืนคํ่าขํ่าขยว จักขอสักอัน {ม. คำหลวง มหาพน}.