ความหมาย

• 
  

  [แขฺวะ] ก. เอาสิ่งมีคมแหวะคว้านให้กว้าง: พูดชวนวิวาท.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• แขสร์ - [ขะแส] น. กระแส: เส้นเชือก. {ข.}.

• แค - น. ชื่อไม้ต้นชนิด Sesbania grandiflora {L.}Desv. ในวงศ์ Leguminosae ดอกมีทั้งสีขาวและสีแดงยอดอ่อน ดอก และฝักกินได้ เปลือกใช้ทำยา, แคบ้านก็เรียก, พันธุ์ที่ดอกสีแดงเรียก แคแดง. แคฝรั่ง น.ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Gliricidia sepium {Jacq.}Walp. ในวงศ์ Leguminosae แตกกิ่งก้านระเกะระกะ ออกดอกสีขาวหรือสีม่วงอ่อนตามกิ่ง.

• แค่ - ว. เพียง, เท่า.

• แค้ - น. ชื่อปลานํ้าจืด ไม่มีเกล็ด ในสกุล Bagarius วงศ์Sisoridae หัวแบนแผ่ หนวดแบน ตาเล็ก ลำตัวยาวเรียวลู่จนแคบมากที่คอดหาง ครีบหางเป็นแฉกยาว ผิวหนังเป็นตุ่มแข็ง มีแต้มขนาดใหญ่สีนํ้าตาลเข้มอยู่บนหลังเป็นระยะ ๆ ครีบต่าง ๆ สีนํ้าตาล พบอาศัยตามพื้นท้องแม่นํ้าสายใหญ่ ๆ มี ๓ ชนิด ในประเทศไทยที่พบทั่วไปได้แก่ชนิด B. bagarius{Hamiltonuchanan} ซึ่ง ยาวได้ถึง๒๕ เซนติเมตร และ B. yarrelli Sykes ยาวได้ถึง ๒ เมตร, คัง หรือ ตุ๊กแก ก็เรียก.

• แคแกล, แคแล - [-แกฺล] น. ชื่อต้นไม้ใช้ทำยา. {พจน. ๒๔๙๓}.