ความหมาย

• 
  

  น. เบาะแส, ระแคะระคาย, ในคำว่า รู้แกว.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• แก้ว ๓ - น. ชื่อหนอนผีเสื้อหลายชนิด ส่วนใหญ่อยู่ในวงศ์ Papilionidae และ Sphingidae ลำตัวอ่อนนุ่ม ยาว ๕-๖ เซนติเมตร ผิวลำตัวเรียบเป็นมัน มีสีต่าง ๆ กันบางชนิดสีเขียว เขียวอมเหลือง และบางชนิดมีลายเป็นดวง ๆ บางชนิดปล่อยสารใสคล้ายแก้วเมื่อแห้งจะเห็นเป็นทาง เช่น หนอนแก้วส้ม ชนิด Papilio demoleus malayanus Wallace, P. polytes romulusCramer ในวงศ์ Papilionidae หนอนยี่โถ ชนิด Dephnis nerii {Linn.} ในวงศ์ Sphingidae.

• แก้ว ๔ - น. ชื่อปลาทะเลพวกปลาจวดชนิด Otolithoides biauritus {Cantor} ในวงศ์ Sciaenidae ลำตัวยาวเรียว ปากเล็ก ทู่ ฟันเล็ก ครีบหางแหลม ก้านครีบก้นมีขนาดเล็ก เกล็ดในแนวเส้นข้างตัวขยายใหญ่และนูนเป็นสัน ลำตัวสีเทา ใกล้สันท้องมีสีเงินคล้ายปลาจวดชนิดอื่น ๆ ขนาดยาวได้ถึง ๑ เมตร, จวดลาก ก็เรียก.

• แก้ว ๕ - น. {๑} ชื่อไม้พุ่มหรือไม้ต้นขนาดกลางชนิด Murraya paniculata {L.} Jack ในวงศ์ Rutaceae ขึ้นตามป่าดิบ กิ่งก้านสีขาว ใบสีเขียวสดเป็นมัน ดอกสีขาว กลิ่นหอม เนื้อไม้แข็งใส เหนียว มีลาย ใช้ทำด้ามมีดและไม้ถือ. {๒} ชื่อมะม่วงพันธุ์หนึ่งของชนิด Mangifera indica L. นิยมกินดิบ ๆ หรือดอง. {๓} ส้มแก้ว. {ดู ส้ม ๑}. {๔} {ถิ่น–พายัพ} ต้นพิกุล. {ดู พิกุล}.

• แก้วกาหลง - น. ต้นกระเบาใหญ่ที่มีแต่ดอกเพศผู้. {ดูกระเบา ๑}.

• แกว่ง - [แกฺว่ง] ก. อาการที่เคลื่อนไหวไปทางโน้นทีทางนี้ทีโดยที่โคนหรือต้นของสิ่งนั้นติดอยู่กับสิ่งอื่น, โดยปริยายหมายความว่า ไม่อยู่กับที่, ไม่อยู่ในแนว, เช่น จิตแกว่ง. แกว่งกวัด[แกฺว่งกฺวัด] ก. จับด้ามวัตถุแล้วปัดไปมา เช่น แกว่งกวัดอาวุธ, ไม่อยู่ที่ เช่น จิตแกว่งกวัด, กวัดแกว่ง ก็ว่า. แกว่งไกว ก. แกว่งไปมา. แกว่งตีนหาเสี้ยน, แกว่งเท้าหาเสี้ยน {สำ} ก. รนหาเรื่องเดือดร้อน.