ความหมาย

• 
  

  ว. เสียงดังในคออย่างเสียงดื่มน้ำแรง ๆ เช่น กลืนน้ำลายดังเอื๊อก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เอื้อง ๑ - {ถิ่น–พายัพ} น. ต้นกล้วยไม้. {ดู กล้วยไม้ ๑}: {ปาก} เรียกหญิงสาวทางภาคพายัพ ว่า เอื้องเหนือ. เอื้องครั่ง, เอื้องน้ำครั่ง {ถิ่น–พายัพ} น. ชื่อกล้วยไม้ชนิดDendrobium parishii Rchb.f. ในวงศ์ Orchidaceae ดอกสีม่วงแดง. เอื้องนางรุ้ง ดูลิ้นกระบือ ๓ {๑}. เอื้องฟ้ามุ่ย ดู ฟ้ามุ่ย. เอื้องมอนไข่ใบมน ดู มอนไข่. เอื้องศรีเที่ยง ดู กระเจี้ยง. เอื้องหนวดพราหมณ์ ดู หนวดพราหมณ์ ๑ {๒}.

• เอื้อง ๒ - น. หญ้าและใบไม้เป็นต้นที่สัตว์บางจำพวกเช่นวัวควายกินเข้าไปในกระเพาะทีหนึ่งแล้วสำรอกออกมาเคี้ยวอีกให้ละเอียด ในคำว่า บดเอื้อง หรือ เคี้ยวเอื้อง. ว. เรียกอาการที่สัตว์บางจำพวกเช่นวัวควายสำรอกอาหารออกมาเคี้ยวอีกให้ละเอียด ว่า บดเอื้อง หรือ เคี้ยวเอื้อง: โดยปริยายหมายความว่า ทำอะไรช้า ๆ.

• เอือด - ว. ชื้น เช่น เกลือเอือด ผ้าเอือด. {ถิ่น–อีสาน} น. ดินที่มีธาตุเกลือปนอยู่และขึ้นเป็นขุยขาวที่หน้าดิน.

• เอือน ๑ - {โบ} น. พยาธิในท้องชนิดหนึ่ง เช่น ลางคาบมีตืดมีเอือนในท้องนั้น {ไตรภูมิ}.

• เอื้อน ๑ - ก. พูด, เรียก, เรียกร้อง, กล่าวถ้อยคำ, อื้น หรือ เอิ้น ก็ว่า.