กลับ
คำว่า
เอี้ยว
ความหมาย
ก. บิดไป, หันไป, เช่น เอี้ยวคอ เอี้ยวตัว, เบี่ยง เช่น ถนนสายนี้ไม่ตรง เอี้ยวไปทางขวาเล็กน้อย.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
เอื้อ
- ก. เอาใจใส่, มีนํ้าใจ, เช่น เอื้อแก่กัน, เห็นแก่ เช่น ทำกับข้าวเผ็ดไม่เอื้อเด็ก ๆ. เอื้อเฟื้อ ก. แสดงนํ้าใจดีต่อผู้อื่น เช่น เขามีเพื่อนบ้านดี มีอะไรก็เอื้อเฟื้อกันเสมอ, บางทีใช้เข้าคู่กับคำอื่น เช่น เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ เอื้อเฟื้อเกื้อกูล เอื้อเฟื้อเกื้อหนุน. เอื้ออำนวย ว. ส่งเสริมให้, เปิดโอกาสให้.
เอื๊อก
- ว. เสียงดังในคออย่างเสียงดื่มน้ำแรง ๆ เช่น กลืนน้ำลายดังเอื๊อก.
เอื้อง ๑
- {ถิ่น–พายัพ} น. ต้นกล้วยไม้. {ดู กล้วยไม้ ๑}: {ปาก} เรียกหญิงสาวทางภาคพายัพ ว่า เอื้องเหนือ. เอื้องครั่ง, เอื้องน้ำครั่ง {ถิ่น–พายัพ} น. ชื่อกล้วยไม้ชนิดDendrobium parishii Rchb.f. ในวงศ์ Orchidaceae ดอกสีม่วงแดง. เอื้องนางรุ้ง ดูลิ้นกระบือ ๓ {๑}. เอื้องฟ้ามุ่ย ดู ฟ้ามุ่ย. เอื้องมอนไข่ใบมน ดู มอนไข่. เอื้องศรีเที่ยง ดู กระเจี้ยง. เอื้องหนวดพราหมณ์ ดู หนวดพราหมณ์ ๑ {๒}.
เอื้อง ๒
- น. หญ้าและใบไม้เป็นต้นที่สัตว์บางจำพวกเช่นวัวควายกินเข้าไปในกระเพาะทีหนึ่งแล้วสำรอกออกมาเคี้ยวอีกให้ละเอียด ในคำว่า บดเอื้อง หรือ เคี้ยวเอื้อง. ว. เรียกอาการที่สัตว์บางจำพวกเช่นวัวควายสำรอกอาหารออกมาเคี้ยวอีกให้ละเอียด ว่า บดเอื้อง หรือ เคี้ยวเอื้อง: โดยปริยายหมายความว่า ทำอะไรช้า ๆ.
เอือด
- ว. ชื้น เช่น เกลือเอือด ผ้าเอือด. {ถิ่น–อีสาน} น. ดินที่มีธาตุเกลือปนอยู่และขึ้นเป็นขุยขาวที่หน้าดิน.