ว. มากจนล้น {ใช้แก่กริยากิน}, เอ้อเร้อเอ้อเต่อ ก็ว่า: มากเกินไปอย่างไม่เป็นระเบียบ. เอ้อเร้อเอ้อเต่อ ว. ปล่อยอารมณ์ตามสบาย, ยืดยาด เช่น มัวแต่เอ้อเร้อเอ้อเต่ออยู่นั่นแหละ จะทำอะไรก็ไม่ทำเสียที: มากจนล้น {ใช้แก่กริยากิน}, เอ้อเร้อ ก็ว่า.