ก. ทำให้แหลม เช่น เสี้ยมไม้ โดยปริยายหมายความว่า ยุแหย่ให้เขาแตกกันหรือทะเลาะกัน. ว. มีลักษณะค่อนข้างแหลม ในคำว่า หน้าเสี้ยม คางเสี้ยม. เสี้ยมเขาควายให้ชนกัน {สำ} ก. ยุยงให้โกรธ เกลียด หรือวิวาทกัน. เสี้ยมสอน ก. สอนโดยยุยงให้ใช้เล่ห์กล เช่น เขาถูกเสี้ยมสอนให้กระด้างกระเดื่องต่อฝ่ายปกครองเขาเสี้ยมสอนลูกให้เป็นโจร.