ความหมาย

• 
  

  [สะเหฺนียด] ว. จัญไร, อัปมงคล, เช่น อย่าทำตัวเป็นเสนียดแผ่นดิน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เสบย - [สะเบย] {ปาก} ก. สบาย เช่น วันนี้ดูหน้าตาไม่เสบย. {ข. เสฺบิย}.

• เสบียง - [สะเบียง] น. อาหารที่จะเอาไปกินระหว่างเดินทางไกล, อาหารที่เก็บไว้สำหรับบริโภค, มักใช้เข้าคู่กับคำ อาหาร เป็น เสบียงอาหาร. เสบียงกรัง น. อาหารที่เก็บไว้กินได้นาน ๆ, อาหารรองรัง, เช่น ในยามสงครามต้องเตรียมเสบียงกรังไว้มาก ๆ.

• เสพ - ก. คบ เช่น ซ่องเสพ: กิน, บริโภค, เช่น เสพสุรา: ร่วมประเวณี เช่น เสพเมถุน. {ป., ส.}.

• เสภา - น. ชื่อกลอนชนิดหนึ่ง นิยมแต่งเล่าเรื่องค่อนข้างยาวใช้ขับ เช่น เสภาขุนช้างขุนแผน, เวลาขับมีกรับเป็นเครื่องประกอบจังหวะ ต่อมาใช้ปี่พาทย์รับ. เสภาทรงเครื่องน. เสภาที่ใช้ปี่พาทย์บรรเลงรับเวลาร้องส่ง บางทีมีเพลงหน้าพาทย์ประกอบ, เสภาส่งเครื่อง ก็ว่า. เสภารำ น. เสภาทรงเครื่องที่มีตัวละครออกมารำประกอบการขับ.เสภาส่งเครื่อง น. เสภาทรงเครื่อง.

• เสม็ด - [สะเหฺม็ด] น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิด ในวงศ์ Myrtaceae เช่น ชนิด Melaleuca cajuputi Powell ใช้เปลือกและเนื้อไม้ผุคลุกกับนํ้ามันยางทำไต้ เรียกว่า ไต้เสม็ด ใบให้น้ำมันเขียว ใช้ทำยาได้.