ความหมาย

• 
  

  [เสียน] น. หัว เช่น เศียรพระพุทธรูป ทศกัณฐ์มีสิบเศียรยี่สิบกร, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระเศียร. {ส. ศิร: ป.สิร}: เรียกไพ่ตอง ๓ ใบ พวกเดียวกัน แต่ไม่เหมือนกัน เช่น ๓ คน ๓ นก ๓ ตา ว่า ๑ เศียร.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เส - ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ. เสความ ก. ทำเนื้อความให้เชือนแชหรือไถลไปเป็นเรื่องอื่น. เสสรวล [-สวน] ก. หัวเราะร่าเริง, หัวเราะอย่างสนุกสนานครึกครื้น, สรวลเส หรือ สรวลเสเฮฮา ก็ว่า. เสแสร้ง [-แส้ง] ก. แกล้งทำให้เข้าใจเป็นอื่น, แกล้งทำไม่ตรงกับใจ, เช่น เขาเสแสร้งทำดีด้วยทั้ง ๆ ที่ไม่ชอบคนคนนั้น.

• เสเพล - [-เพฺล] ว. ชอบประพฤติเหลวไหล, ไม่เอางานเอาการ, เช่น คนเสเพล, มีความประพฤติเหลวแหลก ในคำว่า หญิงเสเพล.

• เสโล - น. เครื่องกันอาวุธ, โล่.

• เสก - ก. ร่ายมนตร์เพื่อทำให้ขลังหรือศักดิ์สิทธิ์ เช่น เสกน้ำล้างหน้า เสกแป้งผัดหน้า, ร่ายมนตร์เพื่อทำให้สิ่งหนึ่งกลายเป็นอีกสิ่งหนึ่ง เช่น เสกหญ้าให้เป็นหุ่นพยนต์ เสกใบมะขามให้เป็นตัวต่อตัวแตน, ร่ายมนตร์เพื่อให้เกิดพลังส่งสิ่งใดสิ่งหนึ่งไปทำร้ายศัตรู เช่น เสกหนังเข้าท้อง. เสกคาถา ก. ร่ายมนตร์. เสกเป่า ก. ร่ายมนตร์หรือคาถาแล้วเป่าลงไป. เสกสมรส {ราชา} ก. แต่งงาน {ใช้แก่เจ้านายชั้นพระองค์เจ้า หม่อมเจ้าที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงตกแต่งให้}. เสกสรร [-สัน] ก. เลือกทำหรือพูดเอาเอง เช่น เขามีเงินมีทองจะเสกสรรอะไรก็ทำได้. เสกสรรปั้นแต่ง, เสกสรรปั้นเรื่อง ก. แต่งเรื่องขึ้นมาโดยจะมีความจริงหรือไม่ก็ได้เพื่อให้เข้าใจผิดเช่น คนคนนี้ช่างเสกสรรปั้นเรื่องมาเล่าให้ผู้ใหญ่ผิดใจกันอยู่เสมอ.

• เสกข-, เสกขะ - [-ขะ-] น. ผู้ยังต้องศึกษาอยู่, พระอริยบุคคลผู้ยังไม่บรรลุพระอรหัตผล. {ป.: ส. ไศกฺษ}. เสกขบุคคล, เสขบุคคล น. ผู้ที่ยังต้องศึกษาอยู่ หมายถึง พระอริยะที่ยังไม่บรรลุพระอรหัตผล. {ป.}.