น. วัตถุโปร่งใสซึ่งมีพื้นหน้าเป็นผิวนูนหรือเว้าโดยทั่วไปมักทำด้วยแก้ว มีสมบัติหักลำแสงที่ผ่านไปให้ลู่เข้าหรือถ่างออกได้: {แพทย์} แก้วตา. {อ. lens}. เลนส์ตีบแสง น. เลนส์นูน. เลนส์ถ่างแสง น. เลนส์เว้า. เลนส์นูน น. เลนส์ที่มีพื้นหน้าโค้งนูนตรงกลางหนามากกว่าตอนริม มีสมบัติหักลำแสงที่ผ่านไปให้ลู่เข้า, เลนส์ตีบแสง ก็เรียก. {อ. convex lens}. เลนส์เว้า น. เลนส์ที่มีพื้นหน้าโค้งเว้า ตรงกลางหนาน้อยกว่าตอนริม มีสมบัติหักลำแสงที่ผ่านไปให้ถ่างออก, เลนส์ถ่างแสง ก็เรียก. {อ. concave lens}. เลนส์สัมผัส น. เลนส์เล็ก ๆ บาง ๆ ใช้ครอบตาดำเพื่อช่วยให้มองเห็นได้ดีอย่างคนสายตาปรกติ. {อ. contactlens}.