กลับ
คำว่า
เยิง ๒
ความหมาย
{ถิ่น–อีสาน} ส. เรา. {ข.}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
เยิน
- ว. ยู่, ย่น, เช่น คมมีดเยิน ตีตะปูจนหัวเยิน, บานออกจนเสียรูป เช่น ไขตะปูควงจนหัวเยิน.
เยิ่น
- ว. มีระยะยาวหรือนานยืดออกไป: เนิบ เช่น อ่อนเยิ่น. เยิ่นเย้อ ว. ยืดยาด, ไม่กะทัดรัด, ไม่รัดกุม, {โดยมากใช้แก่คำพูดหรือข้อความ} เช่น พูดจาเยิ่นเย้อ ข้อความเยิ่นเย้อ. เยิ่นเย้อกฐินบก {สำ} ว. ชักช้า, เรื่องมาก, ยืดเยื้อ, เพ้อเจ้อกฐินบก ก็ว่า.
เยินยอ
- ว. ยกยอ. ก. ยกย่อง.
เยิบ, เยิบ ๆ
- ว. อาการของสิ่งที่แบนและยาวเมื่อรับน้ำหนักมาก ๆ จะไหวตัวขึ้นลงเป็นจังหวะเนิบ ๆ เช่น กระดานนอกชานอ่อนเยิบ หาบของมาเยิบ ๆ.
เยิบยาบ
- ว. อาการที่โบกหรือกระพือขึ้นลงช้า ๆ {ใช้แก่สิ่งที่เป็นผืนแผ่นบาง ๆ หรือที่อ่อนไหวได้ในตัว} เช่น หลังคาสังกะสีที่ตะปูหลุดไม่หมดถูกลมพัดเยิบยาบ ลมพัดผ้าคลุมป้ายปลิวไหวเยิบยาบ, พะเยิบพะยาบ ยับยาบยาบ หรือ ยาบ ๆ ก็ว่า.