ว. ผิดแปลกไปเล็กน้อย เช่น หน้าเพี้ยน, คลาดเคลื่อน เช่น พูดเพี้ยน เสียงเพี้ยน, ผิดเพี้ยน ก็ว่า, โบราณใช้ เพียน ก็มี: {ปาก} ไม่ค่อยปรกติ {มักใช้แก่คน} เช่น เขามีท่าทางเพี้ยน ๆ. เพี้ยนผัด ก. ขอเลื่อนเวลาอยู่เรื่อย ๆ, ผัดเพี้ยน ก็ว่า.