ความหมาย

• 
  

  [เพรฺยีว] ว. เปรียว, ฉลวย, เรียว, เช่น รูปร่างเพรียว เรือเพรียว. เพรียวลม ว. มีรูปร่างสูงโปร่ง สะโอดสะอง: มีรูปร่างเรียวบาง เคลื่อนไหวได้ว่องไว.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เพรื่อ - [เพฺรื่อ] ว. เรี่ยราด เช่น น้ำหกเพรื่อ, เกินขอบเขต, บ่อย ๆ ไม่เป็นกิจจะลักษณะ, เช่น พูดเพรื่อ, พร่ำเพรื่อ ก็ว่า.

• เพรือง - [เพฺรือง] น. กระดึง.

• เพล - [เพน] น. เวลาพระฉันกลางวัน คือ เวลาระหว่าง ๑๑ นาฬิกาถึงเที่ยง เรียกว่า เวลาเพล. {ป., ส. เวลา ว่า กาล}.

• เพล้โพล้ - น. โพล้เพล้: ที่เปล่าเปลี่ยวทุรกันดาร: พี้โพ้ ก็ว่า.

• เพลง - [เพฺลง] น. สำเนียงขับร้อง, ทำนองดนตรี, บทประพันธ์ดนตรี, กระบวนวิธีรำดาบรำทวนเป็นต้น, ชื่อการร้องแก้กัน มีชื่อต่าง ๆ เช่น เพลงปรบไก่ เพลงฉ่อย: โดยปริยายหมายถึง แบบอย่าง เช่น ต่างกันไปคนละเพลง {พระราชหัตถเลขา ร. ๕ ถึงสมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระยาวชิรญาณวโรรส}, ชั้นเชิง เช่น ร้อยภาษามาสู่เคยรู้เพลง {อภัย}. เพลงเชิด ดู เชิด. เพลงเดี่ยว น. เพลงที่ประพันธ์ขึ้นเป็นทางพิเศษสำหรับบรรเลงเฉพาะเครื่องดนตรี ใช้บรรเลงในโอกาสพิเศษเพื่อเป็นการแสดงภูมิปัญญาของผู้คิดทางดนตรีให้เหมาะสมกับชนิดของเครื่องดนตรี และแสดงไหวพริบปฏิภาณฝีมือและความแม่นยำของผู้บรรเลงด้วย เพลงที่นิยมนำมาทำ เช่น ลาวแพน นกขมิ้น พญาโศก. เพลงตระเชิญ ดู ตระเชิญ ใน ตระ ๑. เพลงท้ายเครื่อง ดู เพลงหางเครื่อง. เพลงยาว น. หนังสือหรือจดหมายถึงคู่รัก แต่งเป็นกลอนแสดงข้อความรักหรือตัดพ้อเป็นต้น. {ตัดมาจาก กลอนเพลงยาว}. เพลงสาธุการ ดู สาธุการ ใน สาธุ. เพลงเสภา น. เพลงที่มีการบรรเลงแบบรับร้อง. เพลงเสมอ ดูเสมอ ๓. เพลงหน้าพาทย์ ดู หน้าพาทย์. เพลงหางเครื่อง น. เพลงที่ใช้บรรเลงต่อท้ายการบรรเลงเพลง ๓ ชั้นหรือเพลงเถา, เพลงท้ายเครื่อง ก็เรียก. เพลงออกภาษา ดู ออกภาษา. เพลงออกสิบสองภาษา ดู ออกสิบสองภาษา.