ความหมาย

• 
  

  {โบ} ว. บน, สูง, เช่น ที่งอกง้ำเป็นแง่เงื้อมก็ชะงุ้มชะโงกชะง่อนผาที่ผุดเผินเป็นแผ่นพูตะเพิงพัก {ม.ร่ายยาว มหาพน}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เผิน ๆ - ว. ผิว ๆ, ผาด ๆ, ตื้น ๆ, เช่น มองเผิน ๆ แลเผิน ๆ, {มักใช้แก่กิริยาที่ดูหรือมอง}.

• เผียน - ก. หมุนไป, ผันไป, มักใช้เข้าคู่กับคำ ผัน เป็น ผันเผียน หรือ เผียนผัน.

• เผือ - {กลอน} ส. ข้า, ฉัน, เช่น สองพี่คิดเองอ้า อย่าได้ถามเผือ {ลอ}, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.

• เผื่อ - ว. สำรอง เช่น กักนํ้าไว้เผื่อแล้ง: ให้มากไว้กว่าที่ต้องการสำหรับส่วนตัวหรือผู้อื่น เช่น กินเผื่อ เอาข้าวมาเผื่อ. สัน. ถ้า, หาก, สมมุติ, เผื่อว่า ก็ใช้. เผื่อขาดเผื่อเหลือ,เผื่อเหลือเผื่อขาด ว. ทีเตรียมไว้เผื่อขาดหรือไม่พอ. เผื่อแผ่ ก. เจือจาน, ให้ประโยชน์แก่ผู้อื่นด้วยความโอบอ้อมอารี เช่น เขาเป็นคนมีน้ำใจมีอะไรก็เผื่อแผ่เพื่อนฝูงเสมอ, แผ่เผื่อ ก็ว่า. เผื่อเรียก ว. ลักษณะการฝากเงินไว้กับธนาคารโดยจะเรียกให้จ่ายเมื่อใดก็ได้ เรียกว่า ฝากเผื่อเรียก. เผื่อเลือก ว.ที่สำรองไว้มาก ๆ เพื่อจะได้เลือก. เผื่อว่า สัน. ถ้าว่า, สมมุติว่า, หากว่า, เช่น เผื่อว่ามากันมาก ๆ จะได้มีที่นั่ง, เผื่อ ก็ใช้. เผื่อเหนียว {ปาก} ว. ลักษณะที่ทำไว้มากกว่าที่ต้องการ เช่น ตีเผื่อเหนียว.

• เผือก ๑ - น. ชื่อไม้ล้มลุกมีหัวชนิด Colocasia esculenta {L.} Schott ในวงศ์ Araceae ต้นและใบคล้ายบอนหัวทำให้สุกแล้วกินได้. เผือกกะลา ดู กระดาด {๑}, กระดาดขาว.เผือกโทป้าด ดู กระดาด {๑}, กระดาดขาว.