ความหมาย

• 
  

  ก. ติดสิ่งที่ทำให้เกิดสกปรก น่ารังเกียจ หรือไม่ต้องการ เช่น เปื้อนโคลน เปื้อนแกง เปื้อนเลือด. ว. มีสิ่งสกปรก น่ารังเกียจ หรือไม่ต้องการติดอยู่ เช่น มือเปื้อน ผ้าเปื้อน. เปื้อนเปรอะ [-เปฺรอะ] ว. เลอะเทอะ, เปรอะเปื้อน ก็ว่า.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เปื่อย - ว. ที่ขาดง่าย เช่น ด้ายเปื่อย, ที่หลุดจากกันง่ายเช่น ผ้าเปื่อย, ยุ่ยง่าย เช่น เนื้อเปื่อย, ที่มีน้ำเหลืองเยิ้ม เช่น แผลเปื่อย.

• เผ - น. ชื่อการพนันชนิดหนึ่ง ใช้ไพ่ป๊อก มักเล่นกัน ๔ คนเจ้ามือแจกไพ่ควํ่า ๑ ใบแรก แล้วแจกไพ่หงายอีก ๔ ใบก็มี แจกไพ่หงายใบที่ ๒ และที่ ๓ เหลือนอกนั้นแจกควํ่าก็มี ผู้ใดถือไพ่รวมได้แต้มหรือศักดิ์สูงกว่าตามกติกาผู้นั้นชนะ.

• เผง - ว. เสียงดังเช่นนั้น, โดยปริยายหมายความว่า แน่เทียว,ไม่ผิดพลาด, เช่น ตรงเผง ถูกเผง, เพะ ก็ว่า.

• เผชิญ - [ผะเชิน] ก. ประเชิญ, ชนกัน, ปะทะกัน, ต่อกัน. เผชิญภัย ก. เจออันตรายเฉพาะหน้า, กล้าเสี่ยงภัยโดยรู้ว่าจะมีอันตราย. เผชิญหน้า ก. เจอกันซึ่งหน้า {ใช้แก่ผู้ที่ไม่ชอบหน้ากัน}.

• เผ็ด - ว. มีรสอย่างรสพริก. เผ็ดร้อน ว. ทั้งเผ็ดทั้งร้อนอย่างรสพริกไทยหรือดีปลี: รุนแรง เช่น โต้คารมอย่างเผ็ดร้อน.