ความหมาย

• 
  

  [เปฺรา] {ถิ่น–พายัพ} น. ชื่อปีนักษัตรของไทยเหนือตรงกับ ปีฉลู, คำเดียวกับ เป๊า.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เปราะ ๑ - [เปฺราะ] น. {๑} ชื่อไม้ล้มลุกมีเหง้าชนิด Kaempferia galanga L. ในวงศ์ Zingiberaceae เหง้าและใบมีกลิ่นหอม ใช้เป็นอาหารและทำยาได้, เปราะหอมก็เรียก. {๒} ชื่อมะเขือพันธุ์หนึ่งของชนิด Solanum melongena L. ในวงศ์ Solanaceae.

• เปราะ ๒ - [เปฺราะ] ว. หักง่าย, แตกง่าย, เช่น ไส้ดินสอเปราะ.

• เปราะแประ - [-แปฺระ] ว. อาการที่ฝนตกมีเม็ดห่าง ๆ แต่เล็กน้อย, เปาะแปะ ก็ว่า.

• เปราะหอม - ดู เปราะ ๑ {๑}.

• เปรี้ยง - [เปฺรี้ยง] ว. เสียงดังลั่นอย่างเสียงฟ้าผ่า: จัด, กล้า, {ใช้แก่แดด} ในคำว่า แดดเปรี้ยง. เปรี้ยงปร้าง [-ปฺร้าง] ว. โผงผาง.