[เปด, เปตะ-, เปดตะ-] น. สัตว์พวกหนึ่งเกิดในอบายภูมิ คือ แดนทุกข์: ผู้ตายไปแล้ว, เปรต ก็ว่า. {ป.: ส. เปฺรต}. เปตพลี [-พะลี] น. เครื่องเซ่นสรวงที่กระทำให้แก่ผู้ตายไปแล้ว. {ป.}. เปตโลก น. โลกของมนุษย์หรือสัตว์ที่ตายแล้ว, ตรงข้ามกับ ชีวโลก คือ โลกของมนุษย์หรือสัตว์ที่ยังมีชีวิตอยู่: โลกของพวกเปรต. {ป.}. เปตวิสัยน. เปรตวิสัย. เปตา {กลอน} น. สัตว์เกิดในอบายภูมิพวกหนึ่ง: ผู้ตายไปแล้ว.